[FIC 2NE1] BomMin/BomZy One Shot

ข้อมูลเบื้องต้น

                       

FICTION ONE SHOT BOMMIN / BOMZY  
          ไม่ต้องพูดเยอะ เข้าไปอ่านกันเลยยยยย >///////////////<

เนื้อเรื่อง

FIC ONESHOT BOMZY

      “บอมมี่ออนนี่ ตื่นได้แล้วนะคะ” ฉันปลุกบอมมี่ออนนีให้ตื่นจากเตียงของเธอแต่กลับดึงผ้าห่มให้คลุมโปลง และนอนซุก.. แม่สาวน้อย(?) ขี้เซา

            “งึม อีกนิดน้า” บอมมี่ออนี่ลากเสียงยาวก่อนจะซุกตัวกับผ้าห่ม

            “อย่าง้อแง้สิคะถ้าไม่ตื่นฉันจะจูบบอมมี่ออนนี่ให้ตื่นเลยนะคะ” ฉันยิ้มเย็นก่อนจะค่อยๆปีนขึ้นเตียงของบอมมี่ออนนี่

            “ย…ย๊า ! หยุดเลยนะยัยเด็กบ้า! ฉันตื่นแล้วยะฉันไม่ให้มักเน่หัวเห็ดมาจูบได้หรอกน่า!” บอมมี่ออนนี่สดุ้งตัวขึ้นจากผ้าห่มน่าจะเพราะรังสีของฉันไปสะกิดเธอละมั้ง

            “งั้นก็รีบไปอาบน้ำสิคะเรามีนัดกับ will I am อปป้าตอนบ่ายสองนะคะ” ฉันยิ้มพร้อมกับชี้นาฬิกา

            “แล้วนี่กี่โมงแล้ว!” บอมมี่ออนนี่ถามด้วยสีหน้าตื่นตกใจ ท่าทางจะลืมละสิท่า

            “จะเที่ยงแล้วคะ” ฉันยิ้มเล็กๆก่อนจะชี้ไปที่นาฬิกา

            “อ่า! ไอกู! ทำไมเธอไม่ปลุกฉันให้เร็วกว่านี่เล่ายัยมักเน่หัวเห็ด!” บอมมี่ออนนี่พูดเสียงตื่นๆก่อนจะวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที ฮ่าๆ บอมมี่ออนนี่ตลกจริงๆเลยน้า

            สวัดดีทุกคนนะคะ ฉันมินจิ มักเน่ คนเก่งของ 2NE1 ค่ะ ตอนนี่พวกเราอยู่ที่อเมริกาเพื่อมาทำเพลงกับ will I am อปป้าค่า ฉันได้นอนห้องเดียวกับบอมมี่ออนนี่ส่วน ดาร่าออนนี่ กับ แชรินออนนี่ได้นอนห้องเดียวกันละ

            ตี๊ด!

            “มินจิคะ…อ่อบอมมี่ออนนี่อาบน้ำอยู่น่ะคะอ่อได้เลยคะงั้นฉันจะลงไปก่อนนะคะ” เสียงโทรศัพท์ในห้องดังขึ้นฉันเลยเดินไปรับสายและได้ยินเป็นเสียง จังแมอปป้าพูดให้ฉันลงไปข้างร่างก่อนไม่ต้องรอบอมมี่ออนนี่

            “ใครโทรขึ้นมาหรอมินจิ” บอมมี่ออนนี่ตะโกนออกมาจากห้องพร้อมกับที่ฉันกำลังเก็บของที่ต้องใช้วันนี้

            “จังแมอปป้าคะบอกให้ฉันลงไปก่อน” ฉันตะโกนกลับไปพร้อมถือกระเป๋า

            “อ่า หรอรีบจังงั้นลงไปก่อนเลยนะเดียวฉันตามไป”

            “รีบๆหน่อยนะคะ คนอื่นเขาลงไปกันหมดแล้ว” ฉันตะโกนกลับไปก่อนจะเปิดประตูออกจากห้อง

            “ห..หา! ว่าไงนะเขาไปกันหมดแล้วหรอ” บอมมี่ออนนี่ทำเสียงตกใจก่อนจะเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำพร้อมเสื้อคลุมอาบน้ำ

            “อ..ไอกู! บอมมี่ออนนี่ทำไมออกมาสภาพนี้!” ฉันตกใจพร้อมกับปิดประตูแล้วก้าวเข้ามาในห้องทันที

            “อ.. อ๊า! งั้นรอแปปนะมินจิเดียวฉันแต่งตัวแล้วลงไปพร้อมกันเลยนะ” บอมมี่ออนนี่ท่าทางรีบๆก่อนจะเดินไปทางที่มีตู้เสื้อผ้า

            “ก็ได้ๆ ฉันจะรอนะคะ” ฉันกุมขมับกับท่าทางของบอมมี่ออนนี่ที่ถึงจะอายุเยอะกว่าฉันเป็น สิบปี เธอก็ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่ดี น่ารักจริงๆ

            ฉันเดินไปนั่งต้องโซฟารับแขก ไม่นานประมาณ เกือบสิบนาบอมมี่ก็เดินมาที่ฉันนั่ง

            “เป็นไงมั้นมินจิ” บอมมี่ออนนี่ถามฉันพร้อมกับหมุนตัว เธอแต่งตัวสต๊ายสบายๆตามแบบเธอ

            “ใช้ได้คะเราไปกันเถอะ” ฉันยิ้มก่อนจะลุกแล้วจูงมือบอมมี่ออนนี่เดินออกจากห้อง

[Bom] [ในรถ]

            “ช้าจริงๆเลยนะสองคนนี้” เมื่อแชรินเห็นว่าฉันกับมินจิมาถึงแล้วก็ให้พวกเราขึ้นรถทันที

            “นี่บอมเธอกับมินจิทำไมลงมาช้าจังละหืมทำอะไรกันอยู่หรอ” ดาร่าทำหน้าตาสงสัยก่อนจะจิ้มแก้มฉัน

            “ย๊า ! ไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อยฉันแค่ตื่นช้านิดหน่อยเท่านั้นเองน่า”

            “จริงหรอ” ดาร่าลากเสียงยาวก่อนจะยิ้มแล้วจิ้มแก้มฉันฉันเลยเปลี่ยนเรื่อง

            “นี่ๆ! ดูนั้นสิเขาจูบกันละ” รถวิ่งผ่านคนที่จูบกันบนถนนพอดีฉันเลยชี้ไปที่สองคนนั้นแต่..

            “หืม ว่าไงนะดาร่าออนนี่” แชรินคุยกับดาร่า

            “ก็อย่างที่บอกนั้นและน่า”

            “มินจิย๊า!” ฉันเลยเรียกมินจิแทน

            “หืม ออนนี่” มินจิทำหน้าตาสงสัยพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพ

            “ย๊า! ไม่มีใครสนใจฉันเลยน่ะ!” ฉันทำเสียงและท่าทางงอนๆเหมือนเด็ก นี่ทุกคนรวมกันแกล้งฉันใช่ไหม!

            “ถึงแล้วละ” ฉันกำลังนั่งดิ้นหน้างอนอยู่ จังแมผู้จัดการคนเก่งของเราก็เรียกและรถหยุดที่บ้านหรูแห่งหนึ่ง พวกเราเดินลงจากรถและเดินตาม ผู้จัดการเข้าไปทางเข้าบ้านหนูมากและมีผลงานของเจ้าของบ้านแปะไว้เต็มไปหมด

            “HAY! มากันแล้ว” เดินเข้ามาถึงห้องรับแขกพวกเราก็แปลกกับเสียงชายหนุ่มที่ขุ้นเขยอย่างดี

            “เท็ดดี้อป้า!” แชรินวิ่งเข้าไปหาทันที ถ้าเป็น พ่อหมี นี่ไม่ได้เลยสินะ

            “สวัดดีคะเท็ดดี้อปป้า” พวกฉันเดินเข้าไปหาแล้วยิ้ม ก่อนจะหันไปเห็นผู้ชายชาวนิกโกล ที่คุ้นหน้าตาเป็นที่สุด

            “มากันแล้วเรอะ Hi!” เขาคือ Will i am เจ้าพ่อเพลงฮิปฮอปที่ทุกคนทั่วโลกรู้จักเขา

            “will I am พกวเขาคือ 2NE1 คนนี้คือ CL… “

            พวกเราเริ่มแนะนำตัวกันจนคบก่อนจะพูดคุยอะไรกันนิดหน่อยและเดินตามเขาไปที่ห้องอัดที่เขาใช้ทำเพลงของ BEP. เป็นห้องอัดที่สวยมากเลยคะ

            “นี่เนื้อเพลงของพวกเธอนะ” ผู้ชายคนนึ่งเหมือนเป็นผู้ช่วยเดินมาหาพร้อมยื่นกระดาษเนื้อเพลงให้ก่อนจะเดินไปมา Will I am เท็ดดี้อปป้าเข้ามาช่วยพวกเราและค่อยๆทำความเข้าใจกับเนื้อเพลงและเริ่มอัดกันไปเรื่อยๆตามท่อนที่ได้รับ…

[ห้องนั่งเล่น]

            “อ่า! ไอกูเหนื่อยจัง” ฉันเดินมานั่งแมะอยู่ที่ โซฟาในห้องรับแขก

            “แค่นี้เหนื่อยแล้วหรอคะออนนี่” มินจิเดินมานั่งข้างฉันก่อนจะทำท่าหมดแรงเหมือนกัน

            “โถ่ทำเป็นพูดยัยมักเน่หัวเห็ด เธอก็แย่เหมือนกันและน่า” ฉันหันไปจิ้มแก้มก่อนพูดล้อเธอ

            “อ่า ไอกู ! ออนนี่อ่าฉันยังไม่เหนื่อยสะหน่อยดูสิ!” มินจิท่าเบ่งก้ามให้ฉันดู น่ารักจัง..

            ฉันหันไปมองรอบๆห้องก็เห็น ตู้เย็นที่วางเอาไว้ ในห้องก่อนจะนึกอะไรได้และหันไปสะกิดมินจิ

            “มินจิเรามาเล่นเป็นนักสำรวจกันเถอะ!” ฉันออกความคิดเห็นพร้อมทำตาเป็นประกายส่งไปให้เธอ

            “อ่า ไอกู ออนนี่อย่าเล่นอะไรเป็นเด็กๆสิคะ” มินจิทำท่าเตือนฉันแต่ฉันก็ไม่ฟัง

            “นิดหน่อยเองน่า งั้นฉันจะเริ่มสำรวจก่อนนะถ้าเธอไม่เล่นด้วยก็ไม่เป็นไร” ฉันพูดเสียงเหมือนจะงอนยัยมักเน่หัวเห็ดจนเธอต้องยอมใจอ่อน

            “อ่าๆ ไอกูยอมแล้วแล้วเราจะเริ่มจากตรงไหนกันดีละ” มินจิกุมขมับ

            “ย๊าดีเลยงั้นเริ่มจากเจ้านั้นก่อนเลย” ฉันชึ้นิ้วไปทางตู้เย็น

            “ตู้เย็น?” มินจิทำหน้างง

            “ใช่เราต้องเริ่มจากของเล็กๆก่อนไม่ใช่หรอ” ฉันส่งสายตาเป็นประกายไปหาเธอก่อนจะลากแขนเธอไปตรงตู้เย็น

            “อ่า.. ออนนี่แต่ว่ามันเป็นของส่วนตัวนะคะเราไม่ขออนุญาตก่อนหรอ?” มินจิมองฉัน ด้วยสายตากลัวความผิด โถ่ยัยมักเน่หัวเห็ดเด็กสะจริง ฉันมันระดับไหนแล้วยะ

            “เถอะน่า” ฉันไม่สนใจมินจิก่อนจะเปิดประตูตู้เย็นออก.. ของเยอะดีแหะ.. อืมอันนี้น่าหยิบจัง

            “อ่าออนนี่พอแล้วน่า” มินจิห้ามฉันแต่ฉันไม่สนใจหยิบของกินจากในตู้เย็นที่แช่เอาไว้และแน่ใจว่ากินได้

            “ย๊า! ได้แล้วเป็นไงล่า” ฉันยิ้มแป้นก่อนจะวิ่งไปนั่งแล้วกินของที่หยิบมา

            “อ่า.. ออนนี่ชวนชั้นเล่นเพราะจะกินนี่เองบอกกันดีๆก็ได้น่า” มินจินั่งลงข้างฉันก่อนจะหันมาเท้าคางมอง

            “กินปะมักเน่หัวเห็ด” ฉันหันไปถามมินจิ

            “ออนนี่กินเถอะน่า” มินจิมองฉันแล้วยิ้ม.. แปลกคน  ..

            “ง่ำ! อร่อย” ฉันยิ้มแป้นก่อนจะหยิบของกินเข้าปากไปเรื่อย

            “ออนนี่.. เลอะปากแล้วคะ” มินจิจับหน้าฉันให้หันไปหาก่อนจะหยิบกระดาษมาเช็ดให้

            “อ่า เลอะอีกแล้วหรอแย่จัง” ฉันทำท่าเหมือนจะหยิบกระดาษมาเช็ดเอง.. แต่มินจิกลับ ขยับหน้าเธอเข้ามาใกล้

            “มินจิอ่า.. มีอะไรติดหน้าฉันหรอ?” ฉันถามเพราะเธอขยับเข้ามาใกล้มาก

            “ไม่มีอะไรหรอกคะ ถึงตาฉันเล่นเป็นนักสำรวจบ้างแล้ว” มินจิขยับหน้าเข้ามาใกล้จนทำให้ฉันต้องถอยหลังและพิงกับพนักโซฟา

            “อ..อ่า ไอกู.. ม..มักเน่หัวเห็ดจะทำอะไร” ฉันมองเธอพร้อมกับถามด้วยสีหน้าแปลกใจเพราะปกติมินจิจะไม่ทำแบบนี้

            “ก็จะเล่นเป็นนักสำรวจไงคะ” มินจิดันฉันจนนอนราบกับโซฟา

            “น..นักสำรวจแล้วจะสำรวจอะไร?” เสียงฉันเริ่มตื่น.. อ่าไอกูมินจิจะทำอะไร!

            “ก็..สำรวจ..” เธอใช้นิ้วเกลี่ยมาตามต้นคอจนใกล้ถึงหน้าอก

            “พวกเธอสองคนเล่นอะไรกันน่ะ?” เสียงใสที่คุ้นเคยทักพวกเราสองคน

            “ด..ดาร่า!” ฉันรีบดันมินจิออกก่อนจะไปหาดาร่าทันที

            “พวกเราเล่นเป็นนักสำรวจอยู่คะ” มินจิพูดพร้อมกับขยิบตา.. ฉันเห็นนะ!

            “อ่อหรอ แล้วบอมจะมาหลบหลังฉันทำไมละ” ดาร่าหันมาหาฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ

            “ก็มินจิอ่า.. ไอกู..” ฉันพูดตะกุกตะกะเพราะหัวใจที่เต้นแรงไม่หาย.. เต้นทำไมกันเนี้ย!

            “ออนนี่สองคนทำไรกันนะ” เสียงที่คุ้นหูอีกเสียงดังมาจากข้างหลังฉันเลยหันไปดู

            “แชรินอ่า” ฉันทักเธอก่อนที่เธอจะเดินยิ้มมา

            “อะไรหรอคะบอมมี่ออนนี่แล้วเล่นอะไรกันเนี้ยโตกันแล้วนะฮ่าๆ” แชรินเดินไปนั่งข้างมินจิพร้อมกับยิ้มไม่หุบ

            “ก็มินจินะสิเล่นเป็นนักสำรวจกับบอมมี่นะ” ดาร่าเดินมานั่งข้างแชริน

            “อ่อ หรอมินจิ” แชรินหันไปถาม

            “ค่ะ” มินจิยิ้มหวานพร้อมกับหันไปตอบด้วยหน้าละลื่น

            “แล้วนี่อัดเพลงเสร็จแล้วหรอไง” ฉันเปลี่ยนเรื่องเพราะดูทุกคนจะเข้าข้างยัยมักเน่หัวเห็ด

            “ใช่แล้วจังแมบอกว่าเดียวจะไป ยูนิเวอร์แซล กัน” ดาร่าตอบแทน จริงอะได้ไปเที่ยว ><!

            “จริงหรอดาร่า เย้!” ฉันกอดดาร่าด้วยความดีใจ จะได้ไปเที่ยวสักที ฮิๆ

            “เพราะฉะนั้นตอนนี้เก็บของที่ออนนี่กินให้เรียบร้อยเลยเดียวเราจะไปกันแล้วเนี้ย” แชรินลุกขึ้นเดินมาแกะมือฉันออกจากดาร่า แล้วจับมือดาร่าไป หวงจริงนะ!

            “ฮ่าๆ ออนนี่เก็บของเร็วเดียวฉันช่วยแล้วกัน” มินจิลุกขึ้นแล้วช่วยฉันเก็บของ ฉันดีใจมากเลยที่ได้กลับมาที่เมกาแล้วจะได้ไปเที่ยวแล้วหลังจากมาทำงานหลายวัน ฮิๆ

[Minzy]

            ตอนนี้พวกเรากำลังจะไป ยูนิเวอร์แซลกันค่ะ เป็นสวนสนุกละ หลังจากที่เราออกมาจากบ้านของ will I am กันแล้ว รถของพวกเราวิ่งมาตามถนน ขออเมริกาที่ ทิวทัศน์ต่างจากที่เกาหลีมากๆเลยละ นี่นะ

หรอที่ๆ บอมมี่ออนนี่เคยอยู่ ..

            “นี่ดาร่าๆ…” บอมมี่ออนี่กับดาร่าออนนี่คุยกัน อยู่ข้างหลังค่ะเพราะเธอสองคนนั่งด้วยกันละ ส่วนฉันกับแชรินออนนี่จะนั่ง ข้างหน้าพวกเธอเป็นที่นั่งที่แยกออกมาค่ะ ฉันนั่งกดโทรศัพท์ดูอะไรใน โซเชี่ยวไปเรื่อยๆส่วนแชรินออนนี่ก็นั่งฟังเพลงและมองทิวทัศน์รอบนอก ส่วนสองป้าที่นั่งข้างหลังก็คุยกันไม่หยุดเลยคะ

            “เอ้าถึงแล้วละ” จังแมอปป้า เปิดประตูลงจากรถและมาเปิดประตูให้พวกเรา น่ารักจริงๆ

            “อึ๊บ! ถึงสะที” แชรินออนนี่ลงจากรถไปบิดขี้เกียจวันนี้เธอดูร่าเริงเพราะว่าได้มาเที่ยวละมั้ง

            “เอ้าๆพวกเราต้องไปซื้อบัตรกันก่อนนะเดียวจะเข้าที่นี่ไม่ได้เอา” จังแมอปป้าเดินนำพวกเราที่จำหน่ายตั๋ว

            “ค่า” พวกเราดินตามจังแมอปป้า ส่วนฉันก็หันไปมอง สองป้าที่เดินตามหลังแล้วคุยกันไม่หยุด

            “แชรินออนนี่” ฉันเดินไปสะกิดแชรินออนนี่

            “ว่าไงมินจิ?” เธอหันมาถาม

            “ช่วยทำตามที่ฉันขอหน่อยนะคะ” ฉันพูดเสียงกระซิบกับแชรินออนนี่จน คนอื่นมอง

            “ฮ่าๆเรื่องแค่นี้เองได้เลย” แชรินออนนี่ขยิบตาให้ฉัน

            “ขอบคุณนะออนนี่”ฉันยิ้มหวานให้ แชรินออนนี่ แผนการของฉันกำลังจะเริ่มแล้วละ

            [ยูนิเวอร์แซล]

            “ดาร่าออนนี่มานี่เลย” แชรินออนนี่วิ่งไปหาดาร่าออนนี่พร้อมกับกอดคอเธอ

            ตอนนี่พวกเราอยู่ใน ยูนิเวอร์แซล กันแล้วค่ะแล้ว ดาร่าออนนี่กับแชรินออนนี่ก็แยกกันออกไปแล้วด้วยตอนนี้ฉันกับบอมมี่ออนนี่ อยู่ด้วยกันและบอมมี่ออนนี่ก็ลากฉันไปนู้นมานี่ทำตัวเป็นเด็กได้ไม่สมอายุมากค่าฮ่าๆ

            “ฉันอยากินไอนี่อะมินจิ” บอมมี่ออนนี่ชี้ไปที่ แคนดี้..

            “อ่าแต่มันอ้วนนะคะ เดียวกับไปชาบูมินจะ อะ..” บอมมี่ออนนี่เธอยัดแคนดี้เข้าปากฉัน เดินเข้าไปซื้อมาตอนไหนละเนี้ย

            “ฮ่าๆ อร่อยไหมฮิๆ” เธอยิ้มหวานแล้วก็วิ่งไปวิ่งมาต่อ อ่า.. ไอกู

            “เอ่อ.. ขอโทษนะคะ คุณคือ ปาร์ค บอม กับ กง มินจิ วง2NE1 รึป่าวคะ” เสียงผู้หญิงที่เหมือนจะมาเป็นกลุ่มเดินเข้ามาหาพวกเรา บอมมี่ อนนี่เลยหันไปหาพวกเธอ

            “ใช่คะ” บอมมี่ออนนี่ยิ้มหวานอย่างน่ารักทำให้ หน้าเธอโกงอายุจริงของเธอขึ้นไปอีก

            “กรี๊ดจริงหรอเนี้ย” กลุ่มผู้หญิงพวกนั้นกรี๊ดกร๊าดกันฉันเลยเอานิ้วแตะปากเป็นเชิงบอกว่าอย่าเสียงดัง

            “งั้นพวกเราขอถ่ายรูปได้ไหมคะ” กลุ่มผู้หญิงพวกนั้นของบอมมี่ออนนี่ถ่ายรูป

            “ไม่ได้น่ะคะ ทางบริษัทไม่ยอมให้ถ่ายแต่ถ้าเป็นลายเซ็นละก็ ฉันให้ได้นะ” บอมมี่ออนนี่ยื่นข้อเสนอใหม่ .. เรื่องใจดีกับแฟนคลับนี่ต้องบอมมี่เลย

            “งั้นขอลายเซ็นนะคะ.. แกเอาปากกามา” กลุ่มผู้หญิงพวกนั้นให้บอมมี่เซ็นไปเรื่อยและบางคนก็เอาให้ฉันเซ็น

            [5 นาทีต่อมา]

            “ฮ่าๆ กลุ่มผู้หญิงพวกนั้นน่ารักจังเลยเนอะมินจิอ่า” บอมมี่ออนนี่กินแคนดี้อย่างอร่อย

            “ค่ะก็น่ารัก น่ะออนนี่” ฉันทำเป็นไม่สนใจเธอและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความ

            “ดีจังที่มีแฟนคลับที่เมกาด้วย” บอมมี่ออนนี่ยิ้มปริ่มกับกลุ่มแฟนคลับกลุ่มนั้นมาก

            “ออนนี่พวกแชรินออนนี่เรียกรวมแล้วคะ” ฉันไปหาบอมมี่ออนนี่ที่ตอนนี่มีผู้ชายคนหนึ่งคุยอะไรกับเธอก็ไม่รู้

            “ไม่ได้หรอกนะคะ เอ่อ.. คือ” ฉันเดินเข้าไปหาก็ได้ยินประโยคบางอย่างที่เป็นภาษาอังกฤษที่ฉันไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่

            “เถอะนะครับ คือผมตามคุณมาตั้งแต่เข้ามาที่นี่เลย” ผู้ชายคนนั้นทำท่าเหมือนจะของร้องอะไรสักอย่าง

            “อ่า..ไม่ได้จริงๆ…อะ” ฉันเริ่มที่จะทนไม่ไหวกับบทสนทนาเลยเดินเข้าไปจับมือบอมมี่ออนนี่และทำหน้านิ่งๆ

            “นี่แฟนฉัน..” ผู้ชายคนนั้นได้ยินประโยคนี้พร้อมกับเห็นสีหน้าของฉันถึงกับพูดอะไรไม่ออกฉันเลยจูงมือบอมมี่ออนนี่และเดินออกมาจากตรงนั้น

            “มินจิ.. ขอคุณนะ” ระหว่างทางที่เดินมาบอมมี่ออนนี่ พูดเสียงเบาๆเหมือนกระซิบ

            “อ่าไม่เป็นไรหรอกน่าออนนี่ เพิ่งเคยโดนขอเบอร์ครั้งแรกหรอ” ฉันหันไปถามบอมมี่ออนนี่

            “ป่าวหรอก หลายครั้งแต่ครั้งนี้คนนั้นหล่อน่ะฉันเลยทำตัวไม่ถูก” บอมมี่ออนนี่มองฉันด้วยใบหน้าที่อมชมพู

            “เอ่อ.. ฮ่าๆ แค่นั้นหรอคะออนนี่รู้งี้ฉันไม่ช่วยออกมาสะจะดีกว่ามั้ง” ฉันหัวเราะลั้น.. แค่หล่อนี่ถึงกับทำตัวไม่ถูกเลยหรอ

            “อ่า! ไอกูไม่เอานะยัยมักเน่หัวเห็ด ดีแล้วช่วยฉันออกมาน่ะ” เธอเดินเข้ามากอดฉัน .. เหอทำตัวเป็นเด็กสะจริง

            “มากันแล้วละ” เสียงของคนดูแลพวกเราดังขึ้นฉันเลยจับมือของบอมมี่ออนนี่วิ่งเข้าไปหาคนที่รอๆกันอยู่

            พวกเราทั้งหมดเที่ยวกันจน ดึกเลยค่ะ เล่นไปเรื่อยเลยทั้งที่เปียกๆเล่นกันจนตัวแห้งเลย สนุกมากๆ บอมมี่ออนนี่ก็น่าจะลืมเรื่องคนที่มาขอเบอร์เธอไปแล้วด้วยพอกลางคืนวันนั้นจะมีพุพวกเราก็ไปดูพุกันละ และเล่นเกมจนได้ตุ๊กตากลับกันเยอะเลย

            [โรงแรม]

            “ฮ่า.. แบบนั้นมัน..” บอมมี่ออนนี่กับดาร่าอนนี่เดินคุยกันสนุกปากอีกแล้วคะ ส่วนฉันกับแชรินออนนี่ก็เดินตามหลังมา

            “ย๊า! ดาร่าฉันก็แค่ทำตัวไม่ถูกเท่านันและ” ท่าทางจะคุยกันเรื่องที่มีคนมาขอเบอร์

            “ทำไมเธอไม่ให้เขาไปละอยากมีแฟนนี่หน่า” ดาร่าออนนี่เริ่มยุ… จะยุทำไม

            “แชรินออนนี่ช่วยฉันหน่อยสิ” ฉันหันไปหาแนวร่วมของฉัน

            “ปล่อยอาจุนม่าสองคนคุยกันไปดีกว่าเนอะเราไปเดินเล่นกันดีกว่ามินจิ” แชรินออนนี่กอดขอฉันและพาเดินกลับหลังหัน

            “อ่า! ไอกูไม่ได้นะ แชรินเธอจะไปไหนกับมินจิกัน!” ดาร่าออนนี่วิ่งมาทันทีเลยแหะ ฉันหันไปมองแชรินออนนี่เธอก็ขยิบตาให้ฉัน

            “ก็จะไปเดทกับมักเน่น้อยยังไงละเนอะมินจิ” แชรินมองดาร่าออนนี่และพูดด้วยท่าทางทะเล้นๆ

            “ไม่ได้ๆ แชรินต้องไปกับฉันสิ” ดาร่าออนนี่เริ่มทำท่าเหมือนจะงอน

            “ฮ่าๆ โอ๋ออนนี่ก็ฉันพูดเล่นน่าไปเดินเล่นกันนะคะที่รัก” แชรินออนนี่ผละออกจากฉันทันที ท่าทางจะกลัว ดาร่าออนนี่งอนละสิท่า

            “บอมมี่มาเอามินจิของเธอไปเลย” ดาร่าออนนี่เรียกบอมมี่ออนนี่ให้มาพาฉันกลับค่ะ ฮ่าๆ

            “จ้ารู้แล้วน่ามินจิเราไปนอนกันเถอะออนนี่ง่วงแล้ว” บอมมี่ออนนี่เดินมาจูงมือฉันฉันเลยหันไปยิ้มให้แชรินออนนี่ ส่วนแชรินออนนี่ก็ขยิบตาให้ฉันค่ะ คิก

            “ออนนี่” ฉันเดินควงออนนี่เข้าห้องพร้อมกับลอยยิ้มที่ลอยมาแปะบนหน้าของฉัน

            “อะไรหรอมินจิ” บอมมี่ออนนี่หันมาถาม

            “เรามาเล่นนักสำรวจต่อจาก ที่บ้านของ will I am อปป้ากันเถอะคะ” ฉันไปหันมองบอมมี่ออนนี่หลังจากที่พวกเราเข้าห้องกันแล้ว..

            “อะไรละ ต.. แต่ว่าตอนนั้นก.. ก็เล่นไปแล้วนี่!” บอมมี่ออนนี่หน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ

            “หืม ทำบอมมี่ออนนี่หน้าแดงละคะ" ฉันเอามือไปลูบแก้มเธอเบาๆ

            “ย๊า! ฉันป่าวหน้าแดงนะยัยมักเน่หัวเห็ด!” บอมมี่ออนนี่วิ่งหลบไปบนที่นอนก่อนจะเอาหมอนมาตีฉัน เด็กไปแล้วนะ ฮ่าๆ

            “บอมมี่ออนนี่อ่าไม่เอาน่า อะ!” บอมมี่ออนนี่ตีฉันรัวฉันก็พยายามกันเธอจนเราสองคนล้มลงไปบนที่นอน

            “ม..มินจิ..” บอมมี่ออนนี่เรียกฉันฉันเลยลืมตามามองเธอหน้าเธอแดงมากเลย

            “บอมมี่ออนนี่” ฉันพูดชื่อเธอเบาๆ แต่สายกับมองไปที่ดวงตาคู่สวยของเธอ

            “อ.. เอ่อ.. ไม่ลุกหรอ” บอมมี่ออนนี่เหมือนพยายามดันฉันให้ลุก

            “อ.. อ่าไม่ลุกดีกว่า” ฉันยิ้มให้บอมมี่ออนนี่อย่างน่ารัก

            “ต.. แต่” บอมมี่ออนนี่พยายามเบี่ยงหน้าหลบฉัน

            “ฮิๆ ออนนี่น่ารักจัง” ฉันยิ้มก่อนจะหอมแก้มเธอ      

            “อ..อ่า ไอกูมินจิอ่า..” บอมมี่ออนนี่หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

            “ถ้าอยากให้ฉันลุกต้องยอมตกลงก่อนนะคะ” ฉันยิ้มให้บอมมี่ออนนี่ด้วยสีหน้าทะเล้นๆ

            “ทำไมเจ้าเล่แบบนี้นะ! ยัยมักเน่หัวเห็ด” บอมมี่ออนนี่เริ่มดิ้น

            “ฮ่าๆฉันปาวเจ้าเล่นะคะแต่ออนนี่ต้องตอบตกลงก่อน”

            “ข้อเสนอเล่า!” บอมมี่ออนนี่เริ่มจะดันฉันออก

            “เป็นแฟนกับฉันก่อน.. แล้วฉันจะยอมลุก” ฉันพูดประโยคเด็ดออกไปทำเอาบอมมี่ออนนี่ถึงกับหน้าแดงหนักกว่าเก่า

            “บ.. บ้า! อะไรละยัยมักเน่หัวเห็ด จ..จะไปเป็นแฟนเธอได้ไงเล่า!” บอมมี่ออนนี่เบือนหน้าหนี

            “ได้สิคะเหมือน แชริน กับดาร่าออนนี่ไง” ฉันยิ้มและยกตัวอย่างให้เธอ

            “ง.. งั้นที่เธอพูดเมื่อตอนคนมาขอเบอร์ฉันก็เป็นความจริงนะสิ..”

            “ค่ะ ก็ฉันหึงนี่” ฉันยิ้มและพูดออกไปพร้อมด้วยลอยยิ้ม

            “อ.. อ่าไอกู”

            “แล้วตกลงว่ายังไงหรอคะ” มือฉันเริ่มซนและ เกรี่ยไล้ไปตามต้นคอออนนี่ลงมาเรื่อยๆ

            “…” ก็ยังไม่มีเสียงตอบ..

            “ตัดสินใจยากขนาดนั้นเลยหรอคะ” ฉันเริ่มทำเสียงเศร้าลงเล็กน้อยเพราะกลัวว่าคำตอบที่ได้ออกมามันจะผิดหวัง..

            “สำหรับเธอ.. เป็นเด็กน้อยน่ารักที่ฉันเอ็นดูตลอดนะ.. มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่กว่าฉันแถมยังปกป้องฉันได้.. “ บอมมี่ออนนี่พูดออกมาพร้อมสีหน้าแดงจัด

            “แล้ว.. คำตอบละ” ฉันถามซ้ำเพื่อยืนยัน..

            “ย.. ยังต้องการอีกหรอ” บอมมี่ออนนี่พูดด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย..

            “ถ้างั้นเพื่อเป็นการยืนยันคำตอบ.. ถ้าออนนี่ยอมให้ฉันจูบออนนี่ต้องเป็นแฟนฉันนะคะ”

            “อ.. ด .. เดี่ยวเส่.!” ฉันไม่ขอพูดเยอะ อีกแล้ว ฉันกลือนคำพูดขอบอมมี่ออนนี่ด้วยสัมผัสรสหวานระหว่างริมฝีปากของเราสองคน.. รสชาติที่ไม่เคยสัมผัสมานี้.. เธอไม่ขัดขืนฉันแม้แต่น้อย..

            “มินจิ” บอมมี่ออนนี่ดันฉันพร้อมกับที่ฉันลุกขึ้นมานั่งออกจากตัวเธอของเธอ

            “บอมมี่ออนนี่เป็นแฟนฉันแล้วนะคะ” ฉันเรียกสติกลับคืนมาและขยับเข้าไปหาเธอ

            “ย๊า! ยอมแล้ว ฉันเป็นแฟนเธอแล้วยะยัยมักเน่หัวเห็ด” คำตอบที่หลุดออกมาจากปากของบอมมี่ออนนี่จนได้ฉันรอคำพูดนี้ตั้งนานแนะ

            “ฮ่าๆ ขอบคุณนะคะที่ไม่ ปฏิเสธฉัน” ฉันขยับเข้าไปกอดบอมมี่ออนนี่ไว้แน่แบบที่ไม่เคยกอดเธอแบบนี้มาก่อน..

            “กอดพอรึยัง ยัยมักเน่หัวเห็ดฉันจะไปอาบน้ำแล้วยะ” บอมมี่ออนนี่พูดด้วยสีหน้าแดงๆ จนฉันอดขำท่าทางของเธอไม่ได้

            “ฮ่าๆไม่ให้ไป.. มาต่อจากเมื่อกี้กันเถอะนะคะที่รัก” ฉันไม่ยอมให้เธอไปก่อนจะดันจนบอมมี่ออนนี่ติดกับหัวเตียง

            “ย๊า! อย่ามาทะลึ่งตอนนี้นะยัยมักเน่ฉันขอไปอาบน้ำก่อน!” บอมมี่ออนนี่พยายามดันฉันออกแต่ฉันไม่ปล่อยเธอหลุดมือหรอกน่า

            “ไม่เอาเดียวค่อยไปอาบพร้อมกันนะคะ” ฉันไม่ขอพูดเยอะก่อนจะประกบปากประทับริมฝีปากของฉันลงที่ริมฝีปากบางสวยของเธอทันที.. ฮิๆ มีความสุขจังเรื่องต่อจากนี้คงไม่ต้องอธิบายกันเยอะเนอะ คงไม่ได้นอนกันทั้งคืนละคะ ฮิๆ 
--------------------------------------------------------------------- THEEND--------------------------------------------------------
เวลา 1.34 ตอนจบขอโทษนะคะสมองไปขยับแล้วยังไง ก็มาติดตามเรื่องยาวของ คู่นี้ได้นะคะ >< ขอบคุณค่า
ติดตามตัวตนของไรเตอร์ได้ที่ Twitter : @THeNewSinG  -..- ฮิๆ